Saturday but not so much Saturday.

Zaterdagavond in Londen en ik ben.. absoluut kapot.
Ik heb al zo lang geen fulltime diensten meer gedraaid, dat ik nu gewoon supersnel vermoeid raak.
Maar aanstaande maandag begin ik dan eindelijk met de avonddiensten.
Daar ben ik dus echt wel blij mee, want ik ben dus totaal geen ochtendmens.
Alle 2 de ochtenden heb ik dan ook lopen gapen.
Ik ben niks gewend.

Mijn 2de dag begon echt superstom.
Er kwamen keiveel mensen vragen voor info over de toeristische attracties en ik kon het niet uitleggen.. :(
Dus toen heb ik maar meteen even een spoedcursus toeristische attracties in Londen gehad van mijn collega.
Nu kan ik gelukkig wel een paar basisdingen vertellen.
Ik heb best wel een hoop geleerd vandaag.

Ik vind het altijd mooi hoe je allerlei verschillende persoonlijkheden tegenkomt in een bedrijf.
De een super energiek en de ander juist heel erg droog.
De realiteit bij mij is dan vaak ook : Ik vind iedereen aardig, maar ik kom er dan achter dat keiveel mensen elkaar eigenlijk helemaal niet aardig vinden.
Ik kan daar nooit zo goed mee omgaan.
Bij Misato en Tokyoto had ik daar eigenlijk nooit last van.
Het is ook best grappig hoe afhankelijk ik eigenlijk van het internet ben.
Ik vind werken eigenlijk niet zo erg ; ik denk er niet bij na, ik probeer het gewoon zo goed mogelijk te doen. Maar zodra ik klaar ben, wil ik eigenlijk toch wel checken hoe het met mijn vrienden thuis is.
Ook al zijn hier net zo goed leuke mensen.. toch heb ik behoefte aan communicatie met het thuisfront.
Vandaag denk ik bijvoorbeeld : Het is zaterdagavond.. Hoe zal het er nu in de Feestfabriek aan toe gaan.
Normaal ging ik elke week in Maastricht op stap, maar nu is het anders.

Morgen komen overigens ook de nieuwe meisjes.
Een daarvan gaat werken bij ons ( Bayswater Inn) en de ander bij Queenspark.
Ik ben er nog altijd van overtuigd dat mijn bed het beste bed is.
Het is niet in de buurt van de TV, maar wel van de kastjes.. en geloof me.. I’ve got a lot of shit.